Zastosowanie tygecykliny w dobie narastającej oporności drobnoustrojów na antybiotyki

Mirosław Czuczwar

Michał Borys

Andrzej Potasiński

Krzysztof Przesmycki

ZASTOSOWANIE TYGECKLINY

W DOBIE NARASTAJĄCEJ OPORNOŚCI DROBNOUSTROJÓW

NA ANTYBIOTYKI

THE USE OF TIGECYCLINE IN THE ERA OF INCREASING ANTIBIOTIC RESISTANCE

Streszczenie

Tygecyklina jest stosunkowo nowym antybiotykiem, o szerokim spektrum działania. Znajduje zastosowanie w leczeniu infekcji wywołanych przez bakterie Gram(+), Gram(–), beztlenowce oraz atypowe patogeny. Głównymi wskazaniami do zastosowania tego antybiotyku są powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich (SSSI) oraz powikłane infekcje w obrębie jamy brzusznej (CIAI). Tygecyklina jest użyteczna w walce z wieloopornymi szczepami bakterii (MDR – multi drug resistant), takimi jak: gronkowiec złocisty oporny na metycylinę (MRSA – methicillin-resistant S. aureus), oporne na wankomycynę szczepy enterokoków (VRE – Vancomycin-resistant enterococcus), bakterie produkujące beta-laktamazy o szerokim spektrum działania (ESBL) oraz oporne na karbapenemy szczepy Enterobacteriaceae (CRE – carbapenem-resistant Enterobacteriaceae), niekiedy jest lekiem ostatniej szansy. Ponadto tygecyklina może być stosowana zamiast kolistyny i fosfomycyny w leczeniu infekcji wieloopornymi szczepami bakterii, zwłaszcza jeśli patogeny nie są wrażliwe na terapię karbapenemami. Bardzo ważną cechą tygecykliny jest to, że nie powoduje oporności krzyżowej w stosunku do innych grup antybiotyków. Natomiast nie stosuje się tygecykliny w leczeniu zakażeń wywołanych przez Pseudomonas aeruginosa, patogen charakteryzujący się opornością naturalną na ten antybiotyk. Dlatego też tygecyklina nie jest rekomendowana do leczenia szpitalnych infekcji układu oddechowego, zwłaszcza towarzyszących wentylacji mechanicznej (VAP). W szczególnych przypadkach zwiększa się standardową dawkę tygecykliny w celu osiągnięcia optymalnego stężenia i dobrej aktywności bakteriostatycznej. W niektórych rodzajach infekcji może być uzasadnione użycie tygecykliny jednocześnie z innymi rodzajami chemioterapeutyków.

Summary

Tigecycline is a relatively new antibiotic with broad-spectrum activity against gram-positive and gram-negative bacterias, anaerobes and atypical pathogens. This drug is very useful in clinical practice and sometimes may be the last option in treatment of multi drug resistant pathogens (MDR), like methicillin-resistant S. aureus (MRSA), vancomycin-resistant Enterococcus (VRE – Vancomycin-resistant enterococcus), extended-spectrum beta-lactamases positive bacterias (ESBL), and carbapenem-resistant Enterobacteriaceae (CRE). Additionally, tigecycline might be an interesting alternative to collistin or fosfomycin in treating infections caused by MDR pathogens, especially carbapenem-resistant isolates. Furthemore it is very important that tigecycline does not generate cross resistance against other groups of chemiotherapeutics. The most important limitation of tigecycline is Pseudomonas aeruginosa intrinsic resistance, the reason why this drug is not recommended in nosocomial pneumonia, especially ventilator-associated pneumonia (VAP). In some cases it seems reasonable to increase the standard dosing of tigecycline in order to achieve optimal concentration and good bacteriostatic activity. In case of severe infections it might be considered to use tigecycline in combination with other antibiotics.

Słowa kluczowe/Key words

    antybiotykoterapia ➧ tygecyklina ➧ szczepy wielooporne

    antibiotic therapy ➧ tigecycline ➧ multi drug resistant strains